3. Chwile razem

Rozdział 3

Szybko wbiegłam do domu i tak samo szybko zorientowałam się, że w dalszym ciągu nikogo nie ma. Muszę ich wszystkich ściągnąć do domu najszybciej jak się da. Szybko wysłałam wiadomości do Ksawerego i Destiny, a do Jamesa i Sereny wykonałam szybkie telefony nie wyjaśniając nawet o co chodzi. Serena była wyraźnie zdenerwowana moim nagłym telefonem i szybkością z jaką wyrzucałam z siebie słowa, ale to nasza mama, a mamy zawsze się martwią (nawet jeśli jej dzieci potrafią zabijać).

W oczekiwaniu na członków mojej rodziny, nerwowo przechadzałam się po salonie, a stukot moich obcasów echem, odbijał się do ścian. W mojej głowie krążyło milion myśli na minutę. Obiecaliśmy sobie kilkanaście wieków temu, że nie będziemy utrzymywać kontaktów z innymi wampirami, kiedy uciekniemy. To dla nas bardzo niebezpieczne. Jeśli Aro dowie się gdzie jesteśmy, nie pożyjemy długo.

Moje rozmyślania przerwało przybycie Chada i Ksawerego.  Weszli przez drzwi obejmując się jak bracia i śmiejąc serdecznie.

- I jak poszło zwiedzanie miasteczka?- zapytałam

- Jedno wielkie gówno- odpowiedział Chad rozwalając się na kanapie

- Potwierdzam- dodał Ksawery idąc w ślady Chada- Jedno kino, trzy restauracje, kilka sklepów z ciuchami, biblioteka, księgarnia, komisariat policji i jeden market- wyliczał na palcach- Coś czuję, że będziemy się tu świetnie bawić- przejechał dłońmi po twarzy.

- I ten dreszczyk emocji- zaśmiał się Chad- Ale co to za ważna sprawa, która kazała Ci przerwać nasze braterskie chwile zacieśniania więzi i wrócić do domu?

- Poczekajmy na wszystkich- odpowiedziałam spokojniej ignorując jego głupawe poczucie humoru, ale przynajmniej się nie nudzimy.

- Po prostu powiedz, że za nami tęskniłaś

Pokazałam mu środkowy palec.

Zaraz potem usłyszeliśmy wjazd samochodu na podjazd i minutę później do salonu wkroczyła Serena. Minę miała zatroskaną.

- Bello! Co się dzieje?- od razu zapytała

- Poczekajmy na dziewczyny i Jamesa, nie chcę dwa razy powtarzać- uspokajałam.

- Czy to jest coś poważnego?- nie dawała za wygraną

- Nie wiem , ale myślę, że tak- to spotęgowało jeszcze bardziej strach w jej oczach- Tylko się nie denerwuj

- Jak mam się  nie denerwować? Każesz mi szybko wracać do domu, nie mówisz mi co się dzieje i oczekujesz, że będę spokojna?!- wyliczała

- Tak- odpowiedziałam

- Przysięgam, że kiedyś wpędzicie mnie do grobu- westchnęła i usiadła stoliku kawowym. Zdjęła z szyi chustę i zrzuciła z ramion szary płaszcz.

- Nie martw się mamo jesteś na nas skazana przez najbliższą wieczność- skomentował Chad. Posłała mu w odpowiedzi ciepły uśmiech.

- Mam taką nadzieje

W tym momencie pod dom podjechał olejny samochód, tym razem był to James, ale nie sam. Razem z nim przyjechały moje siostry- Olivia i Destiny.

- Co to za ważna sprawa, która kazała Ci wyciągnąć nas z kina?- rzuciła Olivia

- A mnie z kancelarii?- dodał James .

Zachęciłam ich gestem, aby usiedli. Kiedy już wszyscy zajęli miejsca, a ich uwaga była całkowicie skupiona na mnie, wzięłam głęboki oddech i zaczęłam mówić.

- Kiedy wybieraliśmy Forks na nasz nowy dom zwracaliśmy uwagę na to co zawsze- zaczęłam. Moi bliscy byli zbici z tropu- No wiecie, czy słońce tu często nie zagląda, czy miasteczko jest względnie mała i co najważniejsze z daleka od Volltery…

- Chyba nie chcesz powiedzieć, że nas znaleźli?!- przerwała mi Destiny, była przerażona, jej oczy zrobiły się wielkie. Chad od razu chwycił ją za rękę, i przyciągnął do siebie i objął ramieniem.

- Nie, nie!- zaoponowałam od razu- Nic z tych rzeczy. Po prostu chciałam zwrócić uwagę na to, że nigdy nie sprawdzaliśmy terenu pod względem tego, czy nie mieszkają na nim inne istoty nadnaturalne- wszyscy popatrzyli po sobie i dopiero po chwili głos zabrał James.

- Chcesz powiedzieć, że w Forks…

- Mieszkają inne wampiry- dokończyłam.

- Ale skąd o tym wiesz?- zapytała Olivia

- Spotkałam dzisiaj w lesie cały klan. Też jest ich siedmioro. Mieszkają jakieś kilkanaście mil od nas za miastem.

W pokoju zapadła grobowa cisza. Nikt nie wiedział co ma powiedzieć.

- Rozmawiałaś z nimi?

- Tak, kilka minut. Nie wydają się wrogo nastawieni, ale to mogą być tylko pozory.

- Zadawali pytana?- chciał wiedzieć James

- Tak. Szczególnie interesowało ich czemu o nas nie słyszeli, bo przecież jesteśmy tak dużą rodziną, ale gładko z tego wybrnęłam- westchnęłam- A i jeszcze jedno- przypomniałam- Carlisle nalegał aby się spotkać. Mają wpaść tu jutro.

Serena zrobiła wielkie oczy

- Carlisle? Carlisle Cullen?- zapytała

- Nie mam pojęcia, nie podali nazwiska. Czy to ważne?

Serena i James wymienili między sobą spojrzenia.

- Carlisle Cullen, przez pewien czas mieszkał z Vollterze- odezwała się Serena- Byliście już wtedy z nami, ale jeszcze w chatce w lesie. Znamy go, ale on nas nie. Z tego co mi widomo jest bliskim przyjacielem Ara, wie, że ten ma siostrę, ale nigdy mnie nie widział.

- To było pewne, że wpakujemy się w kłopoty prędzej czy później, nie wiedziałem tylko, że będzie to prędzej- westchnął Ksawery.

- Zobaczymy co czas przyniesie- stwierdził James- Jeśli będzie trzeba Olivia zmieni lub całkiem wykasuje im pamięć- Olivia tylko pokiwała głową- Wszystko okaże się jutro

- Tym czasem zróbmy sobie jakąś typowo rodzinny wieczór- rzucił Ksawery

- Wiem! Zagrajmy w Monopol! O! Albo w kalambury!- Chad wpadł w stan nagłej ekscytacji-

- Nie mogę uwierzyć z kim ja się związałam- westchnęła Destiny i schowała twarz w dłoniach.

- Kocham Cię- powiedział Chad i dał jej buziaka. Miło było na nich patrzeć.

- Mam inny pomysł- poderwała się Olivia- Zróbmy jak każda normalna amerykańska rodzina.

- Czyli?- dopytywał się James

- Zalegnijmy na kanapie i oglądajmy telewizję.

- To zawsze jakaś myśl.

- Jestem za.

- Dobra póki nie jest jeszcze ciemno zostawmy rodziców samych, a sami wybierzmy się połazić- powiedział Chad podnosząc się z miejsca.

- Przecież byliście już na mieście i stwierdziliście, że to badziewie- zauważyłam

- Tak! Ale mamy tu spędzić najbliższe kilkanaście lat. Trzeba znaleźć jakąś ambitną rozrywkę- odpowiedział Ksawery i biorąc Olivie za  rękę skierowali się do wyjścia.

Może to nie taki zły pomysł.

- Poczekajcie! Ja też idę!- zawołałam. Szybko zgarnęłam telefon i kurtkę i wyszłam razem z Chadem i Destiny. Po sekundzie dogoniliśmy Olivie i Ksawerego.  Rodzice dzięki temu będą mieli czas dla siebie.

- To co? Gdzie idziemy? – zapytałam

- Gdzie kol wiek, byle razem- odpowiedziała Olivia.

I tak też zrobiliśmy.